Ræktun peningatrjáa

Það getur oft verið bæði broslegt og fróðlegt að skoða pólitíkina í sögulegu samhengi. Fyrir ekki svo löngu síðan voru tveir stjórnmálaflokkar á Íslandi sem hétu Alþýðuflokkur og Alþýðubandalag. Í dag eru báðir þessir flokkar enn til og lifa góðu lífi. Munurinn er hins vegar nokkur þegar sagan er skoðuð. Í dag bera báðir þessir flokkar önnur nöfn, eða Samfylking og Vinstri-grænir, rétt eins og Vodafón hét einu sinni Og Vodafón og Tal þar á undan.   Þessir tveir flokkar skipuðu sér í fylkingarbrjóst fyrir verkalýðinn í landinu og þá sérstaklega hinar vinnandi stéttir sem börðust um þá takmörkuðu atvinnu sem í boði var.

Aðalandstæðingurinn var skilgreindur Sjálfstæðisflokkurinn sem var í þeirra huga holdgervingur auðvaldsins sem arðrændi verkalýðinn. Baráttan snéri að auknum atvinnutækifærum, bættum kjörum og betra almannakerfi á vegum ríkis og sveitarfélaga.  Eins og fyrr segir hafa nöfnin breyst en það sem skrítnara er, er að grunngildin hafa líka breyst. Núna berjast þessir flokkar gegn atvinnuuppbyggingu. Þessir flokkar leggja mikinn þunga í að koma í veg fyrir að til verði fleiri störf og áframhaldandi góðæri í samfélaginu. Menn eiga ekki að fá vinnu hvorki við að koma stórri atvinnustarfsemi í gang, né heldur við atvinnustarfsemina sjálfa. Nú síðast lögðu þessir flokkar þung lóð á vogaskálar þess að koma stærsta vinnuveitanda Hafnarfjarðar úr bænum. Hvað segir verkalýðshreyfingin við svona löguðu? Hvað segja þessir háu herrar sem stýra Alþýðusambandi Íslands og eru flestir í framvarðarsveit Samfylkingarinnar? Hvað ætla hinir almennu starfsmenn sem eru félagar í Alþýðusambandi Íslands að segja á næstu fundum? Er það kannksi orðin opinber stefna verkalýðshreyfingarinnar að leggja stein í götu atvinnustarfsemi í landinu?  

Fljótt á litið virðist svo vera, í það minnsta hefur hvorki heyrst hósti né stuna á frá forystunni. Ekki lögðu þessir menn neitt af mörkum í íbúakosningunni í Hafnarfirði. Þeir eru kannksi í afstöðubindindi eins og félagar þeirra í Hafnarfirði. Í raun eru þessir gömlu verkalýðsflokkar farnir að taka helst undir sinn verndarvæng þá einstaklinga sem ekki eru í föstum störfum og þurfa ekki að hafa áhyggjur af hinu daglega brauðstriti. Á meðan er auðvaldið í Sjálfstæðisflokknum meðal annara að berjast fyrir nýjum atvinnutækifærum. Kannski væri það best fyrir verkalýðinn að færa forystu sína nær miðjunni og til hægri.  

Fáir flokkar ef einhverjir, hafa undanfarin 12 ár barist jafn ötullega fyrir hinn almenna launamann í íslensku samfélagi og Framsóknarflokkurinn. Framsóknarmenn hafa alltaf sett á oddinn að næg atvinna væri í landinu fyrir allar stéttir. Flokkurinn hefur byggt upp atvinnustarfsemina í landinu bæði með beinum aðgerðum og með því að hlúa að íslenskum fyrirtækjum sem dafna nú sem aldrei fyrr. Engin flokkur hefur heldur leitt jafn mikla hagvaxtar- og kaupmáttaraukningu og nú er raunin.   Það er margsannað að ein af mikilvægustu undirstöðum hvers samfélags er næg atvinna fyrir alla. Fyrir þetta stendur Framsóknarflokkurinn á meðan flokkarnir tveir á vinstri vængnum telja að hægt sé að lifa á loftinu einu saman og ræktun á peningatrjám. Og svo bera þeir það uppá Framsóknarflokkinn í tíma og ótíma að hann sé vakur á stefnunni og selji skoðanir sínar.

Af www.framsokn.is